Cuba - tandemsprong!!!

Het volgende wou ik alvast even met jullie delen, de rest van mijn Cuba verhaal (heeeeeeeeeeeel veel strand en films) komt er later op, net als de foto`s! XXX Rowena.

Zaterdag 7 jan. - Marktjes bezocht en vanaf 12 + 2 uur afwachten of ik wel of niet de parachutesprong zou maken vandaag. (vanwege het weer).
Na een half uur zenuwen kwamen ze ons dan eindelijk om half 3 ophalen. Susan ging mee om foto`s te maken. Ik zou samen gaan springen met 2 Canadese jongens. Naja, hun gingen ook voor de 1e x springen. Gelukkig mocht ik de tandem sprong met een `professionele springer`maken. ;-)
Eerst natuurlijk een papiertje ondertekenen dat ik in goede conditie ben om de sprong te maken. Daarna werd ik in een pakje gehesen. Ik had ook zo`n mooi pak verwacht, maar ik kreeg alleen een vest en daarna zo`n zwart harnas die wel errug strak aan moest. Mij hoor je niet klagen! Liever iets te strak en veilig op de grond dan dat hij wel lekker zit en ik er doorheen glij! ;-)
Vervolgens werd me uitgelegd dat ik als ik het vliegtuig uitspring ik met mijn handen mijn vest moet vastpakken, met mijn hoofd naar achteren en met mijn benen naar achteren. Als ik op mijn schouders word getikt moet ik mijn armen op 90graden houden. En de volgende keer dat ik op mijn schouders word getikt moet ik weer mijn vest vastpakken. Laatste instructie is om mijn benen op te houden wanneer we landen. Dit is zodat de andere `springer`eerst op zijn voeten land en dat ik daarna pas de grond raak. We zijn dus met 6 personen. Verder zijn er nog 2 die zelf gaan springen (al 600 jumps gemaak! Wow!) en 2 die er meegaan om de vrije val (de eerste 25-30 sec) van de 2 Canadese jongens (Paul en Ryan) te filmen. Ik heb voor de flim bedankt, aangezien ze hier nog een extra 45 dollar voor vroegen. En natuurlijk ging Susan toch foto`s maken, dus al errug leuk! Om bij het vliegtuigje te komen moesten we nog door zo`n metaalpoortje, dat had ik echt niet verwacht! En daar stond het kleine vliegtuigje dan op ons te wachten. Strak in het pakje gaan we in het vliegtuig in. Eenmaal in het vliegtuig waren we zo in de lucht, heel raar om een x in zo`n klein vliegtuigje te zitten. Kon de motoren heel goed horen. We hebben zo`n 25 min. langs de kust van Cuba gevlogen. Een `springer` liet me zien in welk hotel ik zat (een kast van een hotel). Dit was dus het hotel waar die Canadese jongens verbleven, Susan en ik verblijven in een iets simpeler hotel! ;-) Maar voor ons al superluxe : eigen tv kamer met bank en stoelen! Super! En het strand aan de overkant van de straat. Wat willen we nu nog meer? Mischien zon na 2 bewolkte dagen? ;-)
Het uitzicht vanuit het vliegtuig was al geweldig. Heel apart vond ik wel dat de grote deur gewoon open kon zijn tijdens het vliegen. Ik had gedacht dat we dan echt naar buiten gezogen zouden worden?!
Op het gegeven moment gingen we boven de wolken (ook deze dag was het een beetje bewolkt). Ik dacht eerst dat het zonde zou zijn vanwege het uitzicht, maar het was geweldig om door de wolken heen te vallen. Ik had mijn sandalen aan, dus voelde mijn voeten echt koud worden (zobiezo wel koud, maar toen extra koud ;-) toen ik door de volken ging. We kregen nog een brilletje en werden geconnecteerd aan de andere `springer EN parachute! Eenmaal op de juiste hoogte gingen we in een rap tempo 1 voor 1 (of 2 voor 2! ;-) het vliegtuig uit. Ik mocht als 2e van de tandemsprongen. Met mijn neus nog in het vliegtuig, niet nadenken, hoofd naar achteren, benen naar achteren, handen vast aan het vest en nog steeds niet nadenken, vertrouwen er in hebben en gaan. En daar gingen we dan... keihard naar beneden! ENG!!! Ik dacht echt `O Jee! , waar ben ik aanbegonnen?`Ik denderde gewoon met een keiharde vaart naar beneden! Ai! Armen nog even op 90graden en nog steeds in de vrije val. Het waren waarschijnlijk maar 25-30 sec, maar jeetje wat was dat heftig om zo op de aarde af te stormen met helemaal niets om je aan vast te houden. Handen weer aan het vest en toen werd de parachute geopend. Ik heb mijn `springpartner`echt nog gezegd: `Jeetje wat ben ik blij dat de parachute werkt!`Hij doet het! ;-)
Toch wel een hele opluchting! Je kunt nog verbazingwekkend goed met elkaar praten tijdens zo`n jump, maar dan wel na de vrije val, want tijdens de vrije val gaat het echt te hard daarvoor.
De parachute werkte en dus kon ik rustig gaan genieten van het mooie uitzicht. Prachtig dat helderblauwe water, de kust. We waren ZO hoog en de wereld kwam zo snel dichterbij. Toen de parachute open was werder er 2 van de 4 klippen waarmee ik vastzat aan de andere springer losgemaakt. Blij dat ze me dat van te voren gezegd hadden, anders zou ik bijna kunnen gaan denken dat de `springer`me zou lozen! Dat zou echt een onwijs paniek moment kunnen zijn geweest! Maar gelukkig alles OK! ;-) In totaal heeft de val zo`n 10 minuten geduurd.
Het engste gedeelte was zeker weten toen ik uit het vliegtuig sprong, dat ging zo hard naar beneden! Erg spannend! De landing ging veel soepeler dan ik me had voorgesteld. De andere `springer`kwam op zijn voeten terecht en ik kon eigenlijk gelijk gaan zitten op de grond. Hij was erg aardig en vroeg vaak of alles ok was en of ik het mooi vond. Nou, geweldig!!! Het was weer een hele ervaring! En net met alle vluchten die ik maak: blij als ik weer met beide benen op de grond sta! ;-) Blijft een onnatuurlijk gevoel om in de lucht te zijn. De Canadese jongens hadden dus een video laten maken, die heb ik ook nog even mogen bekijken op de camera. Ze zeiden dat ze wel een kopie op wouden sturen als ik dat wou. Nou, graag! Nou maar hopen dat ze dat echt gaan doen, want dat zou toch wel heel tof zijn. Kan ik mezelf uit het vliegtuigje zien jumpen! ;-) Rond half 5 waren we weer terug bij ons hotel. Het was een geweldige dag! Bilj dat ik gegaan ben!!!